- 100. Rocznica Bitwy Warszawskiej 1920 r.

W przededniu odzyskania niepodległości przez Polskę przystąpiono do formowania regularnych oddziałów Wojska Polskiego. Już 20 grudnia 1918 roku, zgodnie z rozkazem Sztabu Generalnego WP nr 66, przystąpiono do organizacji lotnictwa wojskowego. Równocześnie z formowaniem pierwszych eskadr lotniczych przystąpiono także do tworzenia oddziałów wojsk aeronautycznych. Tak powstały wojska balonowe II RP.

Jednym z tragicznych aspektów wojny polsko-bolszewickiej były popełniane w jej trakcie zbrodnie wojenne. W pamięci pokoleń wyryły się masowe mordy dokonywane na jeńcach polskich i ludności cywilnej oraz prawdziwa plaga gwałtów na kobietach (niezależnie od wyznania czy pochodzenia), których dopuszczali się żołnierze Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej (RKKA).

Dezercja – czyli samowolne porzucenie oddziału, ucieczka – była od zawsze problemem wszystkich wojsk prowadzących wojny. Jej przyczyn zawsze jest wiele, lecz zazwyczaj konsekwencja dla schwytanego dezertera bywa jedna… O konsekwencjach informuje prezentowany plakat.

Wojsko Polskie w latach walk o niepodległość i granice 1918-1921 współtworzone było przez ochotników. Szczególnie duży udział mieli oni w pierwszych miesiącach formowania oddziałów wojskowych oraz w krytycznej kampanii latem 1920 r. Ich ofiarna postawa spotykała się z szacunkiem i wsparciem społeczeństwa.

W początku sierpnia 1920 r na zajętej przez RKKA Białostocczyźnie pod egidą komunistycznego Tymczasowego Komitetu Rewolucyjnego Polski rozpoczęto organizowanie oddziałów mających walczyć przeciwko Wojsku Polskiemu. Ich dowódcą został Roman Łągwa.

Od najdawniejszych czasów wszystkie armie świata borykały się w czasie kampanii wojennych z problemem zaopatrzenia. Armia Czerwona w swych strukturach posiadała tzw. OPRODKOM – tj. specjalną komisję do spraw oporządzenia wojsk drogą rekwizycji.