- 100. Rocznica Bitwy Warszawskiej 1920 r.

Ogromne znaczenie polityczne i społeczne zwycięskiej bitwy i całej wojny nie mogło pozostać bez echa w sferze sztuki. W tym wypadku warto nawiązać do filmu jako dzieła oddziaływującego na odbiorcę w sposób szczególny.

Bitwa Warszawska 1920 r. doczekała się różnych nazw. W Polsce powszechne stało się określenie „Cud nad Wisłą”, jednak swoją nazwę wypracowała również strona przeciwna. Dla kierownictwa politycznego i wojskowego Rosji Sowieckiej 18-ta decydująca bitwa w dziejach świata była… „Błędem Warszawskim”.

Bitwa Warszawska 1920 r. znana jest również Polakom pod nazwą „Cudu nad Wisłą”. Niektórzy tłumaczą tą nazwę próbą propagandowego podważania talentów dowódczych Marszałka Józefa Piłsudskiego przez jego przeciwników politycznych. Inni nawiązują do kulturowego wymiaru wojny, w której Wojsko Polskie występowało również w obronie wartości chrześcijańskich przeciwko antychrześcijańskiej ideologii bolszewizmu.

Wielkie zwycięstwo polskie wypracowane było przez sztabowców, dowódców liniowych i szeregowych żołnierzy. Zaprawieni w bojach weterani oraz pełni entuzjazmu, choć nie przeszkoleni do końca ochotnicy stanęli do walki przeciw wspólnemu niebezpieczeństwu. Zwycięstwo należało wypracować poprzez stworzenie przewagi na decydujących odcinkach frontu.

Stare przysłowie mówi, że sukces ma wielu ojców – zaś porażka jest sierotą. Plan bitwy zakładał związanie głównych sił bolszewickich na przedpolach Warszawy oraz wykonanie decydującego uderzenia na południowym odcinku frontu – gdzie zapewniono sobie wymaganą, znaczącą przewagę. Była to klasyczna zasada „ekonomii sił”.

W dniu 10 sierpnia 1920 r., w obliczu zbliżającej się decydującej rozprawy z Robotniczo-Chłopską Armią Czerwoną, gen. Tadeusz Rozwadowski – szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, wydał słynny Rozkaz Operacyjny Specjalny nr 10000 w którym dokonano zmian w pierwotnych koncepcjach przyszłej bitwy.