- 100. Rocznica Bitwy Warszawskiej 1920 r.

Płk Jan Rządkowski (1860-1934), podobnie jak wielu oficerów armii II RP, swoją karierę wojskową rozpoczął przed wybuchem I wojny światowej w wojsku rosyjskim. Podczas „Wielkiej Wojny” służył najpierw w Legionie Puławskim, a następnie w I Korpusie Polskim w Rosji. W 1918 r. znalazł się w Piotrkowie, gdzie powierzono mu zadanie organizacji Piotrkowskiego Pułku Okręgowego.

O roli konia w dziejach wojskowości nikogo przekonywać nie trzeba. Dość powiedzieć, że bez koni trudno było mówić nie tylko o kawalerii, lecz również o artylerii, taborach i działalności wielu służb Wojska Polskiego. Rozrastająca się do milionowych rozmiarów armia potrzebowała więc regularnych uzupełnień koni.

Pod pojęciem broni pancernej rozumieć należy całą grupę formacji wojskowych wyposażonych w różnego typu i rodzaju pojazdy opancerzone. W okresie międzywojennym w pojęciu tym oprócz najbardziej rozpoznawalnych czołgów, mieściły się również pociągi pancerne.

Przykładów wykorzystywania pociągów na potrzeby wojska można szukać już w XIX w. Składy kolejowe początkowo wykorzystywano do szybkiego transportu wojsk na dużych dystansach, następnie zaś pociągi uzbrajano tworząc tym samym pociągi pancerne. Czym jednak były pociągi lotnicze?

Marynarka Wojenna RP utworzona została rozkazem Naczelnika Państwa Józefa Piłsudskiego w dn. 28 listopada 1918 r. W celu zaspokojenia jej potrzeb kadrowych, zwłaszcza w zakresie rekrutów posiadających już doświadczenie służby w tym rodzaju sił zbrojnych, władze państwowe podjęły działania mające na celu odnalezienie na terenie całego kraju Polaków – marynarzy flot byłych państw zaborczych.

Najważniejszym obiektem tego typu w mieście były mogące pomieścić ponad 700 żołnierzy Koszary Pofranciszkańskie (zniszczone w okresie II wojny światowej). Oprócz starego kompleksu klasztornego na cele kwaterunku wojskowego zajmowano również wiele innych budynków lub lokali mieszkalnych w piotrkowskich kamienicach.