- Walczące z bolszewicką nawałą Wojsko Polskie, wspierane było od 1920 r. m.in. przez oddziały ukraińskie. Żołnierze ci w wyniku zmiennych kolei wojny częściowo znaleźli się w obozach internowania, z których jeden znajdował się w Piotrkowie

Walczące z bolszewicką nawałą Wojsko Polskie, wspierane było od 1920 r. m.in. przez oddziały ukraińskie. Żołnierze ci w wyniku zmiennych kolei wojny częściowo znaleźli się w obozach internowania, z których jeden znajdował się w Piotrkowie

4 maja 2020

Na tle innych obozów dla internowanych placówka piotrkowska wyróżniała się pod względem dobrej jakości warunków lokalowych – choć wszystkie te obozy borykały się z zapleczem mieszkalnym i socjalnym. Wyniszczona ciągnącymi się wszak już od 1914 roku warunkami wojennymi Polska, znajdowała się wówczas w widocznym kryzysie i zapaści gospodarczej. Do połowy lat dwudziestych nie udało się uzyskać poziomu wydolności rolnictwa i hodowli w takiej skali, jaka panowała przed wybuchem I wojny światowej. W kraju, którego podstawę gospodarki stanowiły właśnie rolnictwo i hodowla, niedobory aprowizacyjne były szczególnie dotkliwe – zarówno dla ludności cywilnej, oddziałów Wojska Polskiego, jak i dla przebywających na terenie Polski żołnierzy ukraińskich. Z tego też powodu poważnym problemem było zapewnienie internowanym wyżywienia zgodnego z ustalonymi uprzednio normami.

Zdrowotność internowanych żołnierzy również uzależniona była od warunków lokalowych i codziennej diety. We wszystkich obozach liczba chorych wahała się od kilku do dziesięciu procent osób. Internowani w większości obozów posiadali własny personel medyczny, zaś przypadki zapadalności na takie choroby jak tyfus, czy czerwonka należały do rzadkości. Duży wpływ na poprawę warunków panujących w obozie piotrkowskim miała decyzja o jego półotwartym charakterze. Żołnierze ukraińscy mieli w ciągu dnia możliwość opuszczania obozu i swobodnego poruszania się po mieście i jego okolicy. Mogli oni zatem dorabiać sobie do obozowego wyżywienia dzięki pracy zarobkowej, podejmowanej u lokalnych rolników. W dbałości o wymiar duchowy internowanych w 1921 roku w Piotrkowie podjęto prace nad organizacją specjalnej, przeznaczonej dla nich kaplicy. Co warto zaznaczyć, część z internowanych żołnierzy ukraińskich pozostała w Piotrkowie na stałe, a ich potomkowie żyją w mieście do dziś.