Konstytucyjna sukcesja saskich Wettynów
6 października 2021
Trzy kolejne rozbiory dopełniły upadku dawnej Rzeczypospolitej. Jeszcze wcześniej, bo w wyniku przegranej wojny z 1792 r., rosyjscy stronnicy spod znaku Konfederacji Targowickiej z wielką energią rozpoczęli zacieranie wszelkich zmian i reform wprowadzonych przez Konstytucję 3 Maja 1791 r. Jeden z jej przepisów jednak, dzięki międzynarodowej sytuacji politycznej wszedł w życie.
Konstytucja 3 Maja 1791 r. znosiła w Polsce wolną elekcję, przywracając dziedziczność tronu. Nie dotyczyło to jednak postaci ostatniego króla elekcyjnego, Stanisława Augusta Poniatowskiego, lecz jego „konstytucyjnego” następcy w osobie elektora saskiego z dynastii Wettynów. Zapis ten zrealizowany został dzięki wielkim przemianom na politycznej mapie Europy, które dokonały się w dobie wojen napoleońskich. Rewolucyjna Francja walcząc z kolejnymi zawiązanymi przeciw sobie koalicjami, stopniowo rozszerzała swe wpływy. Kolejne zwycięstwa napoleońskiej Wielkiej Armii, okazały się szansą dla Polaków pragnących odzyskać niepodległość. Poprzez Legiony Polskie we Włoszech i inne polskie formacje wojskowe u boku Cesarza Francuzów – Napoleona I Bonaparte, wizja przynajmniej częściowej niezależności nabierała realnych kształtów.
Z punktu widzenia Francji sprawa polska była zagadnieniem technicznym, mającym służyć interesom francuskim. Tworzenie polskich oddziałów wojskowych, czy też okrawanie państw zaborczych z polskich ziem miało z jednej strony osłabić wrogów Francji, z drugiej zaś zyskać kolejne tysiące żołnierzy oraz zaplecze gospodarcze dla Wielkiej Armii. W takich okolicznościach na mapie Europy pojawiło się Księstwo Warszawskie. Było to niewielkie państwo, utworzone z większości ziem zaboru pruskiego. Księstwo to, połączone zostało unią personalną z Królestwem Saksonii, w wyniku czego na tronie książęcym w Warszawie zasiadł Wettyn. Oczywiście kadłubowe księstwo było jedynie namiastką i skromnym cieniem polskich marzeń o niepodległości, lecz w tamtym czasie było to wszystko, na co pozwolił Cesarz Napoleon I. Jako ilustrację prezentujemy odpis odezwy Napoleona do żołnierzy z 2 grudnia 1806 r., w pierwszą rocznicę świetnego zwycięstwa nad wojskami austriacko-rosyjskimi pod Austerlitz.
Galeria
Odezwa Napoleona do żołnierzy, 1806 r.
Rozwiń Metryka
| Podmiot udostępniający informację: | |
|---|---|
| Data utworzenia: | 2021-10-06 |
| Data publikacji: | 2021-10-06 |
| Osoba sporządzająca dokument: | |
| Osoba wprowadzająca dokument: | Aleksy Piasta |
| Liczba odwiedzin: | 623 |
