O Kopiarzu Sulejowskim słów kilka…

  • Drukuj zawartość bieżącej strony
  • Zapisz tekst bieżącej strony do PDF

8 czerwca 2021

Kopiarz Sulejowski – zbiór odpisów przywilejów i nadań dla opactwa cystersów w Sulejowie, założony w 1618 r. przez biskupa wendeńskiego (zarazem opata sulejowskiego) Ottona Schenkinga – zalicza się do najcenniejszych obiektów archiwalnych przechowywanych w zbiorach Archiwum Państwowego w Piotrkowie Trybunalskim.

Kodeks przyjął ostatecznie formę księgi papierowej, oprawionej w tekturę powlekaną sczerniałą skórą. Jest on ważnym źródeł mówiącym również o dziejach Piotrkowa, ponieważ to właśnie na jednej z jego kart nazwa Petrecove pojawia się po raz pierwszy. Pierwszy wpis do Kopiarza z Sulejowa wykonano w 1618 r., ostatni zaś na przełomie XVIII i XIX w. Do naszych czasów dotrwało 158 kart, zawierających 223 dokumenty i fragment listu. Zaginęły karty z 34 dokumentami wymienionymi w indeksie końcowym. Najprawdopodobniej przyczyn rozproszenia dokumentów tworzących Kopiarz należy upatrywać w likwidacji klasztoru w 1819 r. i równoczesnym rozgrabieniu zbiorów tamtejszej biblioteki oraz archiwum. W 1930 r., w bliżej nieokreślonych okolicznościach Kopiarz został odnaleziony w Tarnopolu na Podolu. Takiej informacji udzielił prof. J. Mitkowskiemu Michał Rawita-Witanowski, prezes piotrkowskiego oddziału Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego. Obecnie Kopiarz Sulejowski znajduje się w „Zbiorze szczątków akt kościelnych, klasztornych i związków wyznaniowych”, przechowywanym w Archiwum Państwowym w Piotrkowie Trybunalskim. Wpis zawierający najstarszą zachowaną do naszych czasów pisemną wzmiankę o Piotrkowie dotyczy sprawy sądowej z 1217 r., kiedy to miejscowi chłopi procesowali się z sulejowskimi mnichami.

Galeria

  • Powiększ zdjęcie
  • Powiększ zdjęcie
  • Powiększ zdjęcie

Rozwiń Metryka

Podmiot udostępniający informację:
Data utworzenia:2021-06-08
Data publikacji:2021-06-08
Osoba sporządzająca dokument:
Osoba wprowadzająca dokument:Aleksy Piasta
Liczba odwiedzin:875